Jak zostać prezenterem telewizyjnym
Jeśli już na etapie edukacji planujemy pracować na stanowisku prezentera, warto przemyśleć naukę w szkole aktorskiej lub na studiach dziennikarskich. Możemy wybierać wśród ściśle sprecyzowanych kierunków, jak np. komunikacja medialna i wizerunkowa, global communication czy dziennikarstwo i nowe media.
Znani prezenterzy telewizyjni w Polsce nie zawsze jednak posiadają dyplom magistra dziennikarstwa. Często są to osoby wykształcone w zupełnie niemedialnych dziedzinach. Tomasz Kammel na przykład jest germanistą, a Marcin Prokop ukończył studia na wydziale finansów i bankowości. Obaj od lat świetnie sprawdzają się w roli prezenterów.
Nawet jeśli marzy nam się współpraca z największymi nadawcami w Polsce, karierę najłatwiej będzie rozpocząć od małej, lokalnej stacji. Powoli, wraz ze wzrostem doświadczenia przed kamerą, możemy ubiegać się o stanowiska u coraz bardziej rozpoznawalnych pracodawców. Warto śledzić ogłoszenia i uczestniczyć w castingach na prowadzącego, organizowanych co jakiś czas przez redakcje programów.
Często, zwłaszcza w przypadku programów tematycznych, na przesłuchania zapraszane są osoby znane z Internetu, np. prowadzące wideoblogi o danej tematyce. Youtuberzy czy influencerzy posiadający wiernych fanów na portalach internetowych przyciągają bowiem przed ekrany telewizorów swoich odbiorców. Dodatkowo mają oni już doświadczenie w pracy przed kamerą. Dlatego choć jest to jednak zupełnie inne medium, warto rozważyć taką opcję, zwłaszcza na początku kariery.
Prezenter - wymagania
W tym zawodzie bardziej niż kierunkowe wykształcenie liczą się cechy osobowościowe i predyspozycje kandydatów. Zupełną podstawą w pracy prowadzącego są dobra dykcja, bezbłędne posługiwanie się językiem i zachęcająca barwa głosu oraz umiejętne intonowanie i frazowanie.
Wszelkie znaczące wady wymowy są nieakceptowalne. O ile znamy prezenterów, którzy lekko zniekształcają głoskę „r” (jednak w sposób, który nie utrudnia odbiorcy zrozumienia wypowiedzi), o tyle żadna stacja nie zatrudni na to stanowisko osoby sepleniącej czy jąkającej się. Warto podkreślić, że także pracownicy mediów korzystają z pomocy logopedów, więc lekka wada wymowy, jeśli można nad nią popracować, nie jest dyskwalifikująca.
Prezenter telewizyjny musi nauczyć się budować interesujące, bezbłędne wypowiedzi, także w programach na żywo, gdy nie ma czasu na powtórki ujęć. W takich audycjach, choć wszystko jest zaplanowane co do sekundy, mogą zdarzyć się najbardziej zaskakujące sytuacje – pomyłki gości, awaria sprzętu – występujący musi zachować zimną krew i błyskawicznie znaleźć sposób, jak sobie poradzić.
Prezenterzy tv powinni także świetnie komunikować się w języku obcym, najczęściej angielskim, a także mieć szeroką wiedzę ogólną. Liczy się również prezencja i choć nie ma ściśle określonych wymagań co do wzrostu, wagi, urody itd., ważny jest miły i schludny wygląd.
Prezenter telewizyjny – cechy
Jak już zostało wspomniane, w pracy prezentera telewizyjnego ważniejsze niż kierunkowe wykształcenie są pewne umiejętności i cechy charakteru. Osoby na tym stanowisku powinny być wyjątkowo otwarte i komunikatywne. Niezwykle istotne są również odporność na stres, umiejętność panowania nad ekspresją ciała i gestów, a także spostrzegawczość, dobra pamięć i błyskotliwość.
Prezenter telewizyjny - specyfika pracy
Wszyscy, którzy marzą o karierze w telewizji, powinni wiedzieć, że jest to praca bardzo wymagająca. Prezenter to zawsze wizytówka stacji. Jako osoba publiczna, rozpoznawalna, nie może pozwolić sobie nawet na najmniejszą kompromitację.
Należy pamiętać, że samo prowadzenie programów telewizyjnych nie jest jedynym zajęciem prezenterów. Ich praca rozpoczyna się dużo wcześniej – make up, wykonanie fryzury, omówienie poszczególnych punktów programu z redakcją czy reżyserem oraz wielogodzinne próby poprzedzające występy na żywo – to stałe punkty w planie dnia. Często nawet jeśli prezenterzy prowadzą popołudniową audycję, ich praca rozpoczyna się już o świcie.
Wybierając tę profesję, trzeba liczyć się z nienormowanym czasem pracy, działaniem pod presją i sporym stresem. Mimo że zdjęcia zawsze przebiegają wedle ustalonego wcześniej harmonogramu, niespodziewane sytuacje są niejako wpisane w specyfikę pracy w telewizji.