Wyniki konkursu:
Najtrudniejsza rozmowa rekrutacyjna – powiedz, nam jak z niej wybrnąłeś!

1 miejsce – Natalia Nowicka

Czasem najtrudniejsza rozmowa kwalifikacyjna to ta, którą musisz przerwać

Zdarzyło mi się trafić na rekrutera, który zamiast pytać o moje kompetencje, drążył temat życia prywatnego: „Czy ma Pani dzieci?”, „Planuje Pani rodzinę?” – pytania nie tylko nieprofesjonalne, ale i kompletnie niezwiązane ze stanowiskiem.

Zamiast udawać, że to normalne, postawiłam granicę. Przerwałam rozmowę z klasą, podziękowałam i... poczułam ulgę. Ulgę, że mogę powiedzieć „dość” i że mam prawo oczekiwać szacunku w procesie rekrutacyjnym. Napisałam feedback do działu HR tej firmy – niestety, nie odpowiedzieli. Ale wiem jedno: to była moja mała rewolucja. I może nie dostałam tej pracy, ale odzyskałam coś ważniejszego – pewność, że potrafię o siebie zawalczyć.

2 miejsce – Łukasz Kulik

Nie miałem pojęcia o słupkach, tabelkach
Jestem filologiem z krwi, kości, dyplomu
Za grosz nie znałem się na ich cyferkach
Ale nie chciałem wracać do domu

Podczas rozmowy były zadania
Plan małych działań do rozpisania
Ja zapytałem: a wierszem mogę?
Już się zbierałem w powrotną drogę

Gdy nagle Pani oznajmia miło
O takich ludzi tutaj chodziło…

3 miejsce – Katarzyna Staszek

Najtrudniejszym etapem rekrutacji, z jakim się zmierzyłam, było Assessment Center. Był to finałowy etap rekrutacji, trwający ok. 4 godziny w siedzibie firmy, na staż. W ramach rekrutacji wykonywaliśmy zadania m.in.: sprawdzanie faktur na czas zgodnie z rozbudowanym regulaminem, tworzenie „maskotki zespołu” z artykułów biurowych wspólnie z innymi kandydatami, opracowanie wzoru matematycznego. Co więcej, podczas każdego zadania wyznaczeni przez firmę „obserwatorzy” skrupulatnie analizowali nasze zachowania i wypowiedzi. Po zakończeniu części grupowej czekała nas jeszcze indywidualna rozmowa z team leaderką.

Okazało się, że oczekiwania wobec stażystów to pełna dyspozycyjność (40h+ tygodniowo), a także, że brak wypracowanych godzin można było „odrobić” w weekendy. Zachowałam się asertywnie – wyraziłam swoje zdanie, wskazując na niezgodność oferty z rzeczywistymi wymaganiami. Następnie odmówiłam dalszego udziału w procesie, uznając, że byłaby to strata czasu dla obu stron.