Dyrektor Muzeum Warszawy
ogłasza nabór kandydatów na wolne stanowisko pracy
w Muzeum Warszawy
Rynek Starego Miasta 28-42; 00-272 Warszawa
(Projekt pn. „Modernizacja, konserwacja oraz digitalizacja obiektów zabytkowych siedziby głównej Muzeum Warszawy (NMF, EOG)" czas trwania projektu przewidziany do 30.04.2016 r.)
Do głównych zadań osoby zatrudnionej na tym stanowisku będzie należało między innymi:
- koordynowanie, kontrolowanie i nadzorowanie pracy inspektorów nadzoru oraz prawidłowości wykonania technicznego projektu zgodnie z przyjętą dokumentacją projektową
- przygotowywanie sprawozdań dotyczących przebiegu i prawidłowości prowadzonych prac dot. realizacji inwestycji
- przygotowywanie opisów przedmiotów zamówień do postępowań przetargowych w zakresie projektowania i realizacji inwestycji
- prowadzenie nadzoru nad terminową realizacją inwestycji budowlanej ze strony inwestora bezpośredniego
- udział w odbiorach technicznych końcowych i etapów inwestycji
- udział w odbiorach i weryfikacji dokumentacji projektowej i powykonawczej dot. inwestycji
- przygotowywanie opracowań dotyczących sprawozdań w trakcie trwania i po procesie inwestycyjnym
- udział w projektowaniu założeń do inwestycji oraz opracowywanie harmonogramów rzeczowo – finansowych inwestycji planowanych przez Muzeum Warszawy
- uczestniczenie w komisjach gwarancyjnych i usterkowych
- wsparcie techniczne w sprawach bieżących problemów eksploatacyjnych budynków Muzeum
Informacja o warunkach pracy na danym stanowisku:
- Miejsce pracy: Praca w budynku i poza nim. Bezpieczne warunki pracy na stanowisku. Budynek uniemożliwia poruszanie się wózkiem inwalidzkim. W pomieszczeniu pracy przejścia do stanowiska pracy uniemożliwiają poruszanie się wózkiem inwalidzkim. Toaleta niedostosowana do poruszania się wózkami inwalidzkimi.
- Stanowisko pracy: Stanowisko pracy związane jest z pracą przy komputerze, przemieszczaniem się wewnątrz budynku i w terenie oraz rozmowami telefonicznymi.
Wymagania niezbędne:
- min. 5 lat stażu pracy na stanowisku inspektora nadzoru
- wykształcenie wyższe na kierunku Architektura, Budownictwo lub Inżynieria Sanitarna
- uprawnienia konstrukcyjno budowlane – projektowe i wykonawcze bez ograniczeń lub uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie sieci i instalacji sanitarnych bez ograniczeń
- umiejętność obsługi komputera: Windows, MS Office - Word, Excel, CAD, Internet
- znajomość regulacji prawnych wymaganych do podjęcia pracy na stanowisku
- pełna zdolność do czynności prawnych oraz korzystanie z pełni praw publicznych
- niekaralność za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe
- obywatelstwo polskie
Wymagania dodatkowe:
- min 3 lata stażu pracy na stanowisku projektanta
- znajomość języka angielskiego
- doświadczenie w projektowaniu konstrukcji lub wentylacji, klimatyzacji i ogrzewania oraz nadzorze nad realizacją takich projektów
- doświadczenie z dofinansowaniami unijnymi przy projektach inwestycyjnych.
- doświadczenie w projektowaniu oraz nadzorowaniu inwestycji w obiektach wpisanych do rejestru zabytków.
Poznaj
MUZEUM WARSZAWY
Muzeum powstało w 1936 roku jako Muzeum Dawnej Warszawy, oddział Muzeum Narodowego. Placówka objęła opieką zbiory varsavianistyczne, a jej siedzibą stały się zakupione przez magistrat w latach 1937 – 1938 trzy kamienice przy Rynku Starego Miasta: Baryczkowska, Kleinpoldowska i „Pod Murzynkiem” (nr 32, 34, 36).
Idea zabezpieczania świadectw przeszłości Warszawy narodziła się w końcu XVIII w., za czasów króla Stanisława Augusta. W XIX w. zajmowały się tym: Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Uniwersytet Warszawski, Ratusz, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Państwowe Muzeum Sztuk Pięknych oraz Muzeum Starożytności. Od 1906 r. ośrodkami skupiającymi varsaviana były: Towarzystwo Miłośników Historii oraz Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości. W 1914 r. TOnZP założyło w kamienicy Baryczkowskiej „muzeum starożytności polskich”. Z czasem większość varsavianów, zgromadzonych dotąd przez różne instytucje, trafiła do zbiorów Muzeum Narodowego.
Wybuch II wojny światowej w 1939 r. przerwał przenoszenie zbiorów z gmachu Muzeum Narodowego przy Alejach Jerozolimskich do zakupionych w latach 1937-1938 kamienic staromiejskich. W 1941 r. został aresztowany kustosz Muzeum Dawnej Warszawy dr Antoni Wieczorkiewicz, który zmarł wkrótce w Oświęcimiu. Zbiory ulokowane przy Rynku Starego Miasta uległy zniszczeniu i rozproszeniu w 1944 roku. Przepadły wówczas inwentarze i katalogi, więc trudno dokładnie określić rozmiar strat.
Po wojnie decyzją Zarządu Miejskiego muzeum zostało reaktywowane w 1948 roku pod nazwą Muzeum Historyczne m. st. Warszawy. Zajęło jedenaście odbudowywanych wówczas staromiejskich kamienic mieszczańskich: osiem od strony Rynku Starego Miasta i trzy od strony ulicy Nowomiejskiej. Rekonstrukcję kamienic przeznaczonych na siedzibę muzeum przeprowadzono na podstawie projektów Stanisława Żaryna.
Na skutek zniszczeń wojennych zbiory przedstawiały się skromnie. W 1950 roku w inwentarzu znajdowało się zaledwie 169 pozycji. Trzon kolekcji muzealnej stanowiły obiekty przekazane przez Muzeum Narodowe – na własność lub jako depozyt. Do muzeum trafiały znaleziska z ruin i ocalone rodzinne pamiątki.
W 1955 roku zwiedzającym została udostępniona stała ekspozycja muzealna, prezentująca dzieje stolicy od założenia miasta do czasów współczesnych. Wystawa ta po raz pierwszy w Polsce w tak dużej skali ukazywała historię miasta. W styczniu 1965 r. otwarto kolejną wersję tej ekspozycji p. t. „Siedem wieków Warszawy”. W następnych latach niektóre jej fragmenty były unowocześniane.
Z czasem zbiory muzeum bogaciły się dzięki planowym zakupom, darowiznom i zapisom spadkowym. Do inwentarzy MHW wpisano m. in. cenne kolekcje autorskie Eugeniusza Phulla, dr Ludwika Gocla, Krzysztofa Klingera, rodziny Schiele. Obecnie w księgach inwentarzowych znajduje się ponad 250 tysięcy obiektów.
Pierwszym po wojnie dyrektorem muzeum został Adam Słomczyński, który pełnił tę funkcję w latach: 1948-1950. Po nim, w 1950 roku, stanowisko na krótko objął prof. dr Stanisław Arnold. Od 1951 aż do 2003 r. dyrektorem był prof. dr Janusz Durko – historyk, muzeolog, archiwista, laureat nagrody m. st Warszawy; wyróżniony tytułem Homo Varsoviensis. Od 2004 roku do października 2012 r. dyrektorem Muzeum była Joanna Bojarska-Syrek.
W 1983 r. na mocy zarządzenia prezydenta stolicy został stworzony oddział Muzeum Historycznego m.st. Warszawy – Muzeum Powstania Warszawskiego. Przez 20 lat działalności skromny zespół MPW zebrał kilkanaście tysięcy eksponatów. Zgromadzono zbiór archiwaliów (dokumenty, korespondencję, druki ulotne, dzienniki), zbiór muzealiów i pamiątek historycznych (uzbrojenie, mundury, dzieła sztuki, przedmioty codziennego użytku, pamiątki osobiste), kolekcję prasy powstańczej i okupacyjnej oraz unikatową kolekcję zdjęć fotograficznych z okresu powstania (negatywy i reprodukcje oryginalne). W 2003 r. prezydent stolicy – Lech Kaczyński podjął decyzję o powołaniu Muzeum Powstania Warszawskiego jako nowej instytucji.
Dzisiaj Muzeum Warszawy, oprócz siedziby w 11. staromiejskich kamieniczkach, posiada także swoje oddziały: Muzeum Drukarstwa Warszawskiego, Muzeum Farmacji im. Antoniny Leśniewskiej, Muzeum Woli, Muzeum – Miejsce Pamięci Palmiry, Ośrodek Dokumentacji i Badań KORCZAKIANUM, Muzeum Warszawskie Pragi, Muzeum Ordynariatu Polowego.
Muzeum prowadzi działalność naukowo-wydawniczą i wystawienniczą, dysponuje własnymi pracowniami konserwatorskimi, proponuje szeroką ofertę edukacyjną. W muzeum działa kino, organizujące seanse filmów o Warszawie oraz sklep z pamiatkami varsavianistycznymi.